Rozdział 5

- Niby dlaczego ?
- Bo już plotkują ?
- I co z tego ?
- Pomyślałeś o tym co powiedzą moi rodzice jak się dowiedzą ?!
- Ludzie plotkują, ale nikt nie zna prawdy. Tylko my. Chodź. - pomimo zażenowania poszłam za nim do jego samochodu. Pojechaliśmy za miasto, nad rzekę. Wyjął z bagażnika koc i kosz piknikowy.
- Stwierdziłem, że nie powinniśmy teraz pokazywać się w publicznych miejscach. Bo bardzo boisz się opini innych.
- Ja po prostu
- Chodź Nathalie. - poprowadził mnie nad rzekę w miejscu gdzie zamieniała się w niewielki staw.
- Jak tu pięknie.
- Zawsze przyjeżdżam tutaj jak muszę pomyśleć. - rozłożył koc i rozkładał produkty, a ja podeszłam do tafli wody. Magiczne miejsce.
- Nathalie ?
- Tak ?
- Wszystko gotowe. Możemy jeść. - usiadłam na kocyku, a on podał mi kieliszek czerwonego wina. Umoczyłam w nim usta, a on nawinął na palec kosmyk moich włosów.
- Wyglądasz niesamowicie.
- Dziękuje Liam.
- Przygotowałem frytki z nuggetsami. Mało romantyczne, ale przynajmniej wiadomo, że każdy to lubi.
- Pycha. - dolał mi wina. Rozmawialiśmy, jedliśmy, piłam. Bardzo dużo piłam. Nawet nie wiem kiedy jego ramię objęło moją talię.
- Nathalie.. tak bardzo chcę Cie pocałować..
- Nie powinniśmy.. - jego ręka znalazła się na moim udzie.
- Raz w życiu złam zasady Nathalie. Daj się ponieść temu co czujesz.  - delikatnie musnął ustami mój policzek. Moje ciało ogarnęło dziwne uczucie, a skórę oblała gęsia skórka. Opuściłam głowę, ale on automatycznie uniósł mój podbródek dwoma palcami i spojrzał mi głęboko w oczy.
- Chcesz tego prawda ?
- Ja..
- Odpowiedz Nathalie
- Sama nie wiem. To sprzeczne z moimi zasadami.
- Boże skończ .. - złapał mnie za kark i wpił się w moje usta. Całe moje ciało zalała fala ogromnych emocji. Jego palce wplątały się w moje włosy, a jego język delikatnie wsunął się między moje wargi. Mruknął i przysunął mnie bliżej swojego ciała.
- Liam.. - odepchnęłam go delikatnie. Spojrzał na mnie. Nasze przyspieszone oddechy krzyżowały się .
- Nathalie jesteś taka niesamowita. Jezu ja się zakochuję.. - oparł swoje czoło o moje, a ja zapomnialam o wszystkim. Rodzicach, uczelni, plotkach. Liczył się Liam. Nie profesor Payne tylko Liam.
- Czujesz to ? - położył moją dłoń na swoim sercu. Waliło jak oszalałe.
- Whoow.. bije bardzo szybko..
- Bije dla Ciebie. - uśmiechnęłam się i przytuliłam do jego torsu.
- Ładnie pachniesz Liam. - zaśmiał się i otulił mnie ramionami.
- Ty też Nathalie. Nawet nie wiesz jak pięknie.
- Chyba powinnam już wracać. Jutro szkoła.
- Wrócił kujonek. - pocałował mnie w czoło. - Chodź księżniczko. - pomógł mi wstać i zebrał rzeczy. Złapał mnie za rękę prowadząc do samochodu. Nasze dłonie tak idealnie do siebie pasowały. Uśmiechnęłam się patrząc na nasze splecione palce.
Przez całą drogę do akademika milczeliśmy, a ja patrzyłam na niego. Zaparkował z tyłu mojego akademika.
- Więc..
- Więc..
- Dziękuje za wieczór Liam.
- To ja dziękuję. Jesteś cudowna. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy.
- Z pewnością. - chciałam wysiąść, ale złapał mnie za rękę i namiętnie wpił się w moje usta.
- Jesteś cudowna. Do zobaczenia jutro.
- Do zobaczenia. - wysiadłam i ruszyłam do swojego pokoju.
- Ej laleczko. - 3 nawalonych kolesi ze straszego roku ruszyło w moją stronę.