Rozdział 17

*** Trzy tygodnie później***

Nareszcie pozbyłem się niewygodnego gipsu z mojej ręki. Po jego ściągnięciu bardzo dziwnie się czułem. W końcu mogłem normalnie poruszać dłonią. Wychodząc ze szpitala cały czas ją dotykałem. W takich momentach dziękuję losowi, że jestem zdrowy i nie mam żadnych uszczerbków. Wiem, że czekają mnie jeszcze ćwiczenia przywracające sprawność, ale to nie jest ważne.
Nathalie zgodziła się przyjąć dziewczynę z wymiany. Widzę po niej, że się cieszy, ale zarówno martwi zbliżającą się sesją.
Przemierzałem ulice miasta, które były już udekorowane świątecznymi ozdobami. Oglądałem wystawy sklepów, z zamiarem kupna jakiegoś ślicznego prezentu pod choinkę dla mojej ukochanej. Tylko co to ma być? Może powinienem poradzić się jakieś dziewczyny. Najlepiej by było zapytać się Stacy, ale ona za mną nie przepada. Jednak zna Nathalie i wie co lubi. Zastanawiałem się również czy zbliżające się święta spędzę z Nathalie. Może w końcu będzie mi dane poznać jej rodziców. Po kilkunastu minutach szybkiego marszu otworzyłem drzwi do domu. Rozebrałem się schowałem papiery do szafki. rozsiadłem się na kanapie w salonie. Wtedy w całym pomieszczeniu rozniósł się dźwięk mojego telefonu.
-Hej kochanie. Wróciłeś już ze szpitala?- zapytała z troską Nathalie.
-Tak przed chwilką. Czuję się teraz taki wolny.-usłyszałem jej słodki śmiech.-O której kończysz?
-Powinnam być w domu po 17. Pojadę jeszcze po zakupy na kolację.
-Będę na Ciebie czekał skarbie. Kocham Cię.
- Ja Ciebie bardziej.-odpowiedziała dziewczyna i rozłączyła się. Odłożyłem telefon na szafce i sięgnąłem po laptopa w celu szukania prezentu świątecznego. Niestety nic nie znalazłem, dlatego postanowiłem jednak skorzystać z pomocy Stacy. W kalendarzu Nathalie znalazłem jej numer i napisałem sms'a . Mimo iż  dziewczyna była zdziwiona moją prośbą i opierała się, w końcu zgodziła się pójść ze mną na zakupy. Umówiliśmy się o 15 w centrum handlowym. 14:30. Trochę mało czasu. Zdążyłem szybko się odświeżyć i pojechać. Stacy czekała na mnie na parkingu kończąc palić papierosa.
-Ale się niszczysz przez te fajki dziewczyno.
-Witam profesorze. No cóż to jest mój wybór.- wyczuwałem w jej głosie, że trzyma mnie na dystans.
-Chyba wygodniej będzie jak przejdziemy na ty. Liam- uśmiechnąłem się i podałem jej dłoń.
-Stacy. Miło mi.- obydwoje zaczęliśmy się śmiać i zmierzyliśmy w kierunku sklepów.
-W takim razie Liam co chcesz jej kupić?
-Gdybym ja to wiedział. Miałem nadzieję, że to właśnie ty mi pomożesz.
- No to uderzamy do jubilera.

***Dwie godziny później***

Nigdy więcej nie pójdę z nią na zakupy. Nie mam siły. Nie miałem pojęcia, że chodząc po sklepach można się tak zmęczyć. Całe szczęście, że kupiliśmy śliczny prezent dla mojej ukochanej. W podziękowaniu dla Stacy odwiozłem ją do akademika.
-Jeszcze raz wielkie dzięki Stacy. Gdyby nie ty to bym nie kupił jej tak fajnego prezentu.
-Nie ma za co. Odwdzięczysz się kiedyś.
-Mam nadzieję, że zmienisz trochę o mnie zdanie i się polubimy.
-Wódki jeszcze z Tobą nie piłam więc nie oceniam. Dzięki za pyszną kawę .-uśmiechnęła się i wysiadła z samochodu. Powracając do domu władowałem się w korek.W domu byłem dopiero po 19. Nathalie siedziała na kanapie i przeglądała jakąś książkę. Podszedłem do niej od tyłu i pocałowałem w szyję. Odepchnęła mnie. Co tym razem się stało?
-Liam nie uważasz, że powinniśmy być wobec siebie szczerzy?

***Oczami Nathalie***

**Kilka godzin wcześniej***

 Zmęczona wsiadłam w samochód i pojechałam do centrum handlowego. Chciałam zrobić szybki zakupy na kolacje i przy okazję kupić słuchawki i nowe buty. Zaparkowałam i wydawało mi się, że widzę samochód Liasia. Nie zastanawiając się poszłam na pasaż.Szybko kupiłam śliczne botki i fioletowe słuchawki. Przechodząc obok jednej z kawiarni zobaczyłam Liama siedzącego z jakąś dziewczyną. Nie widziałam jej twarzy, ale poczułam jak bardzo robię się zazdrosna. Co jeśli to jakaś studentka chcąca zabrać mi go? Postanowiłam nie podchodzić do nich.Porozmawiam sobie z nim w domu. Kupiłam jeszcze rzeczy na kolację i pojechałam do domu. Nie mogłam skupić się na niczym. Sięgnęłam na półkę z książkami i wzięłam pierwszą lepszą. Otworzyłam na przypadkowej stronie i udawałam że czytam. Co chwilę zerkałam na zegarek. W końcu po 19 Liam wszedł do salonu i czule pocałował mnie w szyję. Chciałam żeby robił to cały czas, ale byłam zła na niego. odwróciłam się do niego twarzą i spojrzałam w te idealne oczy.
-Liam nie uważasz, że powinniśmy być wobec siebie szczerzy?
-Przecież jesteśmy.- odpowiedział spokojnym głosem.
-W takim razie możesz mi powiedzieć kim była ta dziewczyna z która siedziałeś w kawiarni dziś w centrum?
-Nathalie czy ty jesteś zazdrosna?- uśmiechnął się.
-Odpowiedz mi!-krzyknęłam
-Byłem kupić Ci prezent pod choinkę ze Stacy.
-Nie kłamiesz?- było mi bardzo głupio, a głos łamał się pod wpływem tej sytuacji.
-Nie kłamię kotku.- przytulił mnie i pocałował czule w usta.-Jesteś najważniejsza a ona mi tylko pomagała. Chciałem kupić Ci coś wyjątkowego.
-Przepraszam Liam.- opuściłam głowę w dół patrząc się na nasze buty.-Następnym razem się po prostu zapytam przed zrobieniem awantury.-Liam cały czas się śmiał.Nie rozumiałam tego.
-Kotku jak spędzamy święta?- zapytał się Liam bawiąc się moimi włosami.
-Nie wiem. Bardzo bym chciała, żebyś był ze mną.
-Ja też. Lecz co na to twoi rodzice.?
-Może zróbmy im niespodziankę i przyjedziesz do nas drugiego dnia świąt?
-Myślisz, ze to dobry pomysł?
-No pewnie.-pocałowałam go bardzo mocno. Tak bardzo lubiłam smak jego ust.
-Chodź zrobimy jakąś kolację.- powiedziałam do chłopaka ciągnąc go do kuchni za sobą.-A tak w ogóle to co mi kupiłeś?
-Ciekawska.-wystawił mi język.- W swoim czasie się dowiesz.
-Liam proszę Cię. Nie lubię niespodzianek.
-Będziesz musiała się do nich przyzwyczaić Kochanie.

___________________
Hej dziewczyny!
Cóż po długiej przerwie w końcu coś udało mi się napisać na szybkości. Wiem że jesteście złe na mnie o to, że teraz rzadko dodaje. Nic innego mi nie pozostaje jak was tylko przeprosić. Naprawdę robię co w mojej mocy żeby dodawać rozdziały, ale brakuje mi czasu. Każda z was wie, że oprócz szkoły mam jeszcze życie prywatne, o które powinnam dbać. Obiecuje się poprawić i w miarę regularnie dodawać posty.
A i jeszcze coś?
1. Czy wy też uważacie że powinnam zmienić wygląd bloga? Miałam kilka skarg.
2. Dziękuje wam za wszystkie komentarze, nawet te niemiłe. Oby tak dalej było, iz komentarzy przybywa. To dla mnie wielka motywacja do pisania.
Kocham Was.
J.