Rozdział 2

- Bardzo pana przepraszam ja
- Nathalie co sprawia, że czujesz się niekomfortowo na moich zajęciach ?
- Umm.. ja.. po prostu nie mam dużego doświadczenia w tych sprawach i trochę niekomfortowo się z tym czuję. - zaśmiał się cicho i podszedł do mnie.
- Zawsze mogę udzielić Ci korepetycji.. - mruknął i zabierając swoje notatki wyszedł z sali. Jego słowa obijały się po mojej głowie chociaż na siłę chciałam je usunąć. Wyszłam z sali i udałam się na kolejną lekcję. Nie mogłam się na niej skupić bo cały czas myślałam o Paynie. Nie jako o nauczycielu ale mężczyźnie. Nieobecna opuściłam uczelnie i udałam prosto do mojego pokoju. Niby jestem już dorosła, ale takie sprawy wcale mnie nie kręcą.
- Nath !
- Stacy ?
- Zostałaś po wykładzie u Payne'a ?!
- Skąd wiesz ?
- Cała uczelnia o tym gada !  Co robiliście ?
- Upuściłam jego notatki i musiałam je pozbierać.
- Nathalie ! Jestem taka dumna !
- Stacy o czym ty mówisz ?! 
- Wreszcie zaczynasz działać, ale brać się za swojego profesora ? - rzuciłam w nią poduszką niemo błagając, żeby zamilkła. Zaśmiała się tylko i zniknęła w łazience. Postanowiłam iść na spacer i oczyścić umysł z całego bałaganu. W moich słuchawkach Ed Sheeran dawał właśnie mój prywatny koncert. Weszłam do pobliskiej księgarni w poszukiwaniu książek związanych z seksuologią.
- Nathalie książki nie pomogą. - usłyszałam cichy głos za moimi plecami. Odwróciłam się i zobaczyłam Payne'a za moimi plecami.
- Zawsze warto spróbować. - uśmiechnęłam się nieśmiało.
- Godne podziwu jest to jak bardzo angażujesz się w mój przedmiot.
- Dyplom ukończenia to szczyt moich marzeń.
- Gdyby wszyscy studenci myśleli tak jak Ty.
- Staram się Panie Profesorze.
- Poza uczelnią mów mi Liam. Jestem niewiele starszy od Ciebie.
- Dobrze Liam.
- Więc.. do zobaczenia jutro na zajęciach.
- Tak umm.. do zobaczenia. - uśmiechnął się i wyszedł. Wybrałam 4 książki i ruszyłam w stronę akademika. Pokój był pusty więc Stac pewnie już jest na jakiejś imprezie. Pogrążyłam się w lekturach, które były tak interesujace, że usnęłam. Rano obudził mnie okropny huk. Otworzyłam oczy kiedy błysk wypełnił pokój. Burza. Cholera. Jak ja ich nienawidze. Mruknęłam niezadowolona i poszłam do łazienki. Kiedy tylko doprowadziłam się do jakiegoś porządku próbowałam obudzić Stacy, ale w jej żyłach chyba nadal była spora dawka procentów. Byłam zmuszona iść w tą ulewę na piechotę. Maszerowałam dzielnie ulicą ignorując zimno i deszcz.
- Nathalie wsiadaj ! Kompletnie przemokniesz ! - odwróciłam głowę i zobaczyłam Pana Payne w jego luksusowym samochodzie. Serce kazało mi brać nogi za pas, ale rozum ze strachu przed chorobą kazał wsiąść. Zajęłam miejsce na siedzeniu pasażera i popatrzyłam na mojego wykładowcę.
- Kompletnie przemarzłaś ! - podkręcił ogrzewanie, a ja w myślach wychwalałam go pod niebiosa.
- Dziękuję za podwózkę. - powiedziałam nieśmiało.
- Nie ma za co ! - zaparkował z tyłu uczelni. - Właściwie chciałbym zaprosić Cie na kolację. Zaintrygowało mnie Twoje nastawienie do świata i chciałbym, żebyś mi o nim opowiedziała. 
- Ja.. wątpie, żeby Twojej żonie to się - wybuchnął śmiechem nie dając mi dokończyć zdania.
- Jakiej żonie Nathalie ? Jestem szczęśliwym singlem. A to tylko kolacja.
- Ja nie powinnam..
- Nathalie nalegam. Przyjadę dziś o 19. W końcu jest piątek. Chyba nie masz w planach imprezy ?
- Nie przepadam za nimi.  Wolę poczytać dobrą książkę czy odpocząć.
- Jestem pozytywnie zaskoczony. Więc widzimy się o 19. Uciekaj na zajęcia. - uśmiechnął się i wszedł do pokoju nauczycielskiego, a ja stałam i myślałam. Czy ja właśnie umówiłam się z profesorem ?!

Przepraszam, że krótki, ale moja siostra miała wypadek i nie bardzo mam czas na blogi. Wybaczcie. / Horanowa.:)